Kekemelik, duygusal boyutu ağır basan, kelimelerin söylenmesinde sesli veya sessiz tekrarlar ve uzatmalarla oluşan ve istemsiz gelişen bir sözel anlatım bozukluğudur. Kişinin heyecan, gerginlik durumuna eşlik eden korku, utanma, sıkılma gibi durumlarda görülen bir rahatsızlıktır. Kekemelikte sözel belirtilerin yanında birtakım davranışsal belirtiler de görülebilir(ritmik şekilde göz kırpma, vücudu öne atma, ayağını yere vurma vb.).
Kekemelik genellikle 7 yaşından önce oluşur ve çocuklarda yetişkinlerden daha sık görülür. Okul değişikliği, bademcik ameliyatı olma, aileden belli bir süre ayrı kalma durumu, ani duygusal şok yaşama gibi sebeplerle bazı çocukların kekelemeye başladıkları görülmektedir. Ani korkular, kardeş kıskançlığı, otorite figürü olan büyüklerden aşırı çekinme, yabancılar arasında sıkılma gibi koşullar altında kekemelik yoğun seyredebilir.
Kekemelik, çoğunlukla tedavi edilebilen bir konuşma bozukluğudur. Kekemeliği olan bireylere dil ve konuşma terapistleri tarafından kekemelik terapisi uygulanır. Bunun sonucunda kimi çocukta kekemelik tamamen ortadan kalkarken kimisinde konuşma çok daha akıcı hale gelir.

AİLELER NE YAPMALI?
 Uzmanlardan yardım alın.
 Çocuğunuz konuşmaya başladığında onu düzeltmeyin. “Yanlış söylüyorsun!”, “Tekrar et!”, “Doğrusunu söyle!” gibi cümleler söylemeyin.
 Çocuğunuz konuşurken huzursuzluk, gerginlik, kaygı gibi duygulara kapılmayın; beden dilinize yansıyan bu duygular çocuğunuzda gerginlik yaratır.
 Onun yanındayken anlaşılır ve düzgün bir dille konuşmaya özen gösterin.
 Otoriter, baskıcı anne-baba olmamaya dikkat edin.
 Çocuğunuzun düşüncelerine, kişiliğine değer verin.
 Çocuğunuzu dinleyin.
 Aceleci olmayın; çocuğunuzun düşünme hızıyla konuşma hızı paralellik göstermeyebilir.
 Çocuğunuzla her gün en az 15-20 dakika, gün içinde neler yaşadığınızı karşılıklı olarak paylaşın.
 Çocuğunuzun sağlıklı özgüven geliştirmesine yardımcı olun.