Asperger sendromu çocukluk döneminde başlayan ve sosyal etkileşimi zorlaştıran bir sorundur. En önemli belirtileri aşırı içe kapanıklık, iletişim sorunu ve beceri zayıflığıdır. Genel özellikleri itibarı ile otizme benzer. Otizmde olduğu gibi Asperger sendromunda da erken tanı çok önemlidir.

Asperger Sendromu, çocukluk çağında ortaya çıkan genetik geçişli bir sorundur. Sendromun ana belirtisi aşırı içe kapanıklık durumudur. Tekrarlayıcı davranışlar, tekdüze bir konuşma, belli bir konuya abartılı ilgi diğer önemli belirtilerdir. Hastalık, 3-4 yaşlarından sonra yavaş yavaş belli olmaya başlar. Çocuklar genellikle 3-4 yaşına kadar yaşıtları gibi davranıp, hareket ederler.

Çocuklarda ortaya çıkan bu sendromun belirtileri şöyle sıralanabilir:

• Sosyal farkındalık eksikliği,
• Sosyalleşmede ilgi eksikliği,
• Arkadaşlıklar kurma ve sürdürmede zorluk,
• Başkalarının düşüncelerini ve duygularını anlayamamak ,
• Göz temasından kaçınmak veya çok dikkatlice bakmak,
• Mimik kullanma eksikliği ya da abartılı mimiklerin kullanılması,
• Vücut dilini anlayamama,
• Kişilerarası sınırlara uymama,
• Seslere, dokunmaya, kokulara, tatlara veya görsel uyaranlara aşırı hassasiyet,
• Rutine aşırı bağlılık,
• El çırpma ya da kol sallama gibi tekrarlanan motor davranışlar,
• Sakarlık veya koordine olmayan motor hareketler,
• Birkaç konuya gösterilen takıntılı ilgi,
• İroni ya da alay gibi ince bir dil kullanımını anlamada güçlük çekmek,
• Ses tonunu ayarlamada zorlanma,
• Düzensiz konuşma veya konuşmayı kendi ilgi alanına yönlendirme.

Bu rahatsızlık türünde, çocuğun diğerleriyle etkileşim yeteneğinin geliştirilmesi ve böylece toplumda etkin olarak yer alması ve kendine yetmesini sağlamak amaçlanır. Her çocukta farklı dozajda ortaya çıktığı için çocuğun ve ailenin imkanları ve şartları göz önüne alınarak tedavi yöntemi belirlenebilir.